Χωρίς εξαίρεση, οι γονείς χαίρονται για την επιτυχία των παιδιών τους. Αλλά μερικές φορές το τίμημα αυτών των επιτυχιών είναι πολύ υψηλό. Οι επιστήμονες εξέτασαν και ανακάλυψαν ότι οι φοιτητές του στρέιτ Α έχουν τέσσερις φορές περισσότερες πιθανότητες να καταλήξουν σε ψυχιατρικά νοσοκομεία με διάγνωση μανιοκαταθλιπτικής ψύχωσης από τους λιγότερο επιτυχημένους συνομηλίκους τους. Αυτό το συμπέρασμα κατέληξε μια ομάδα επιστημόνων από τη Σουηδία και το Ηνωμένο Βασίλειο με επικεφαλής τον James McCabe από το King’s College του Λονδίνου. Η ερευνητική τους έκθεση δημοσιεύτηκε στο
British Journal of Psychiatry
.
Οι ερευνητές απέδωσαν το μοτίβο που ανακαλύφθηκε στο γεγονός ότι σε ηλικία περίπου 25 ετών συμβαίνει η ωρίμανση του προμετωπιαίου φλοιού του εγκεφάλου. Την ίδια στιγμή, σε έκθεση Βρετανών ψυχολόγων “Πρόσφατες εξελίξεις στην κατανόηση των ψυχικών διαταραχών” έχει διατυπωθεί η άποψη ότι οι γιατροί κάνουν πολύ εύκολα διαγνώσεις ψυχικών ασθενειών. Σύμφωνα με εκπροσώπους της Βρετανικής Εταιρείας Ψυχιάτρων, η ευρεία χρήση όρων όπως η σχιζοφρένεια ή η μανιοκαταθλιπτική ψύχωση δεν αντικατοπτρίζει επαρκώς την ατομικότητα των ψυχικών διαταραχών.
Συνολικά, αναλύθηκαν τα αποτελέσματα των εξετάσεων περισσότερων από 700.000 μαθητών ηλικίας 15-16 ετών (ένας τόσο σημαντικός αριθμός παιδιών για τη σχετικά μικρή Σουηδία εξηγείται από το γεγονός ότι η εργασία διήρκεσε σχεδόν 10 χρόνια). Οι επιστήμονες συνέκριναν τα δεδομένα που ελήφθησαν με τα στατιστικά στοιχεία των νοσηλειών στην ομάδα μελέτης για τη διπολική συναισθηματική διαταραχή (παλαιότερα γνωστή ως μανιοκαταθλιπτική ψύχωση).
Και να τι διαπιστώθηκε: οι μαθητές που έλαβαν μόνο άριστες βαθμολογίες κατά τη διάρκεια των σπουδών τους και με επιτυχία στις εξετάσεις υπέφεραν από διπολική διαταραχή σχεδόν τέσσερις φορές συχνότερα από τους μαθητές με μέση ακαδημαϊκή επίδοση. Επιπλέον, οι ασθενείς με διπολική διαταραχή είχαν περισσότερες πιθανότητες από άλλους να έχουν εξαιρετικούς βαθμούς στη μουσική και στα σουηδικά στο σχολείο. Αυτό επιβεβαιώνει τα αποτελέσματα προηγούμενων μελετών, κατά τις οποίες βρέθηκε σύνδεση μεταξύ της γλωσσικής και της μουσικής δημιουργικότητας και αυτής της ασθένειας.
Η μανιοκαταθλιπτική ψύχωση είναι μια ασθένεια που εκδηλώνεται με υποτροπιάζουσες καταθλιπτικές και μανιακές φάσεις, που συνήθως διαχωρίζονται με ελαφρά διαστήματα. Η καταθλιπτική φάση χαρακτηρίζεται από μια τριάδα συμπτωμάτων: κατάθλιψη, μελαγχολική διάθεση, αναστολή των διαδικασιών σκέψης, δυσκαμψία των κινήσεων. Ο ασθενής είναι λυπημένος, μελαγχολικός, μετά βίας κινείται, βιώνει ένα αίσθημα μελαγχολίας, απελπισίας, αδιαφορίας για τα αγαπημένα του πρόσωπα και για όλα όσα του έδιναν στο παρελθόν ευχαρίστηση. Ένα άτομο σε φάση κατάθλιψης κάθεται σε μία θέση ή ξαπλώνει στο κρεβάτι, απαντά σε ερωτήσεις μονοσύλλαβες, με καθυστέρηση. Το μέλλον του φαίνεται απίθανο, η ζωή – χωρίς νόημα. Το παρελθόν αντιμετωπίζεται μόνο με όρους αποτυχιών και λαθών. Μπορεί να μιλήσει για την αναξιότητα, την αχρηστία, την αποτυχία του. Το αίσθημα καταπιεστικής μελαγχολίας μερικές φορές οδηγεί σε απόπειρες αυτοκτονίας.
Συνήθως, οι ασθενείς με μανιοκαταθλιπτική ψύχωση κατανοούν τις αλλαγές που τους συμβαίνουν, τις αξιολογούν κριτικά, αλλά δεν μπορούν να βοηθήσουν τον εαυτό τους και υποφέρουν πολύ από αυτό.
Με τη σειρά της, η μανιακή φάση εκδηλώνεται με αυξημένη διάθεση, επιτάχυνση των διαδικασιών σκέψης, ψυχοκινητική διέγερση. Όλα γύρω φαίνονται όμορφα και χαρούμενα, ένας άνθρωπος γελάει, τραγουδάει, μιλάει πολύ, χειρονομεί. Αυτή η φάση χαρακτηρίζεται από αναστολή των ενστίκτων, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε ασωτία. Η διάρκεια και η συχνότητα των καταθλιπτικών και μανιακών καταστάσεων είναι διαφορετικές: από αρκετές ημέρες και εβδομάδες έως αρκετούς μήνες. Οι καταθλιπτικές φάσεις είναι συνήθως μεγαλύτερες από τη μανία. Η εποχικότητα των υποτροπών είναι χαρακτηριστική, πιο συχνά το φθινόπωρο και την άνοιξη.
Σε εργασίες άλλων επιστημόνων, πιο συγκεκριμένα από τα σύγχρονα κλινικά κριτήρια, έχουν εντοπιστεί σημεία μανιοκαταθλιπτικής ψύχωσης. Συγκεκριμένα, ένα από τα σημάδια προδιάθεσης σε αυτή τη διαταραχή μπορεί να είναι η υπερβολική δραστηριότητα της παρεγκεφαλιδικής αμυγδαλής.
Οι ψυχολόγοι διακρίνουν έναν τύπο προσωπικότητας, που μερικές φορές αποκαλείται «τελειομανής», που προσπαθεί πάντα μόνο για το καλύτερο αποτέλεσμα παντού και πάντα. Τέτοια παιδιά στο σχολείο σπουδάζουν μόνο «άριστα», συμμετέχουν σε όλες τις σχολικές δραστηριότητες, οι δάσκαλοι τα επαινούν και τα δίνουν ως παράδειγμα σε όλους. Επιπλέον, αυτοί οι υπέροχοι μαθητές έχουν χρόνο να επισκεφθούν την πισίνα, τη μουσική σχολή και μαθήματα γαλλικών μετά το σχολείο.
Η ευτυχισμένη εικόνα μπορεί να αλλάξει σε μια ωραία στιγμή, όταν το παιδί αρρωσταίνει ξαφνικά. Μπορεί, για παράδειγμα, το πρωί, όταν πρέπει να πάει σχολείο, να αρχίσει να κάνει εμετό. Ωστόσο, τις περισσότερες φορές, τα πράγματα δεν φτάνουν στα άκρα, το άγχος από τον αυξημένο φόρτο εργασίας και την αυξημένη ευθύνη εξελίσσεται σε νεύρωση, η κατάθλιψη μπορεί να αναπτυχθεί στο γυμνάσιο, κάτι που τις περισσότερες φορές δεν παρατηρείται ούτε από τους γονείς ούτε από τον ίδιο τον έφηβο. Ως αποτέλεσμα, ως αποτέλεσμα, εκτός από τις άριστες ακαδημαϊκές επιδόσεις και την υποδειγματική συμπεριφορά, ένας τέτοιος πτυχιούχος παθαίνει μια μανιοκαταθλιπτική διαταραχή.
Ωστόσο, δεν είναι όλα τόσο ζοφερά. Το φθινόπωρο του 2009, επιστήμονες από τις Ηνωμένες Πολιτείες διαπίστωσαν ότι στις μισές περίπου περιπτώσεις διπολικής διαταραχής
Πράγματι, όπως σημείωσε ο Δρ McCabe, παρά τη συσχέτιση μεταξύ της ακαδημαϊκής επίδοσης και της επακόλουθης ανάπτυξης διπολικής διαταραχής, οι περισσότεροι άνθρωποι που έλαβαν εξαιρετικούς βαθμούς στο σχολείο δεν αντιμετωπίζουν περαιτέρω προβλήματα ψυχικής υγείας.
Αν και οι ειδικοί συμβουλεύουν να ακολουθήσετε ορισμένους κανόνες ψυχικής υγιεινής για να μειώσετε τον κίνδυνο εμφάνισης διπολικής διαταραχής. Ο εγκέφαλος του παιδιού είναι πολύ δεκτικός και ευέλικτος στη διαδικασία αφομοίωσης νέων πληροφοριών. Ωστόσο, μια πρώιμη ανεπτυγμένη αίσθηση ευθύνης μπορεί να κάνει έναν μαθητή παιδαγωγό. Αποδεικνύεται ότι με την παρουσία εξαιρετικών ακαδημαϊκών επιδόσεων, οι δυνατότητες του εγκεφάλου του μαθητή εξαντλούνται.
Στο βιβλίο του Αμερικανού συγγραφέα John Gato “Puppet Factory. Εξομολογήσεις Δασκάλου Σχολείου” εκφράστηκε η ιδέα ότι το σύγχρονο σχολείο εκπληρώνει πρωτίστως την κοινωνική τάξη, προετοιμάζοντας τα παιδιά να λύσουν τα προβλήματά τους, και το ίδιο το σύστημα υποχρεωτικής εκπαίδευσης βασίζεται στην επιθυμία να κάνει τους ανθρώπους πιο περιορισμένους, πιο υπάκουους, πιο διαχειρίσιμους. Αποδεικνύεται ότι μετά την αποφοίτησή του, ο έφηβος βγαίνει από την καταπίεση που πίεζε τον ψυχισμό του όλα τα σχολικά του χρόνια και γίνεται ο εαυτός του.
Έτσι, οι γονείς αριστούχων μαθητών δεν πρέπει να ανησυχούν και χωρίς αποτυχία να περιμένουν ψυχολογικά προβλήματα στο δικό τους παιδί. “Πέντε” και μια ευτυχισμένη παιδική ηλικία δεν είναι αντίποδες.
Με την ευκαιρία,
Η τακτική άσκηση έχει αποδειχθεί ότι βοηθά στην πρόληψη του θυμού και της επιθετικότητας στα παιδιά. Μια μελέτη από το Πανεπιστήμιο της Τζόρτζια (ΗΠΑ) μελέτησε τη συμπεριφορά 208 μαθητών ηλικίας 7 έως 11 ετών, κυρίως υπέρβαροι και καθιστικοί. Για αυτούς, αναπτύχθηκε ένα πρόγραμμα σωματικής δραστηριότητας, το οποίο γινόταν εντός 10-15 εβδομάδων και περιλάμβανε ασκήσεις αεροβικής και γυμναστικής.
Ψυχολογικά τεστ έχουν δείξει ότι ήδη κατά τη διάρκεια των μαθημάτων, τα σημάδια ευερεθιστότητας, κατάθλιψης, άγχους και συμπτώματα νευρικών διαταραχών μειώθηκαν σημαντικά στα παιδιά.
Σύμφωνα με τη συγγραφέα της μελέτης, Δρ Katherine Davis, η φυσική αγωγή είναι μια αποτελεσματική μέθοδος όχι μόνο για την καταπολέμηση της παχυσαρκίας, αλλά και για την καταπολέμηση της επιθετικής συμπεριφοράς σε παιδιά και εφήβους. Είναι γνωστό ότι η σωματική δραστηριότητα επιτρέπει στους ενήλικες να διαχειριστούν το θυμό. Απροσδόκητες εκρήξεις θυμού και εχθρότητας σχετίζονται με παραβατικότητα στην πρώιμη παιδική ηλικία και καρδιαγγειακή και μεταβολική δυσλειτουργία στους ενήλικες, γεγονός που αυξάνει τον κίνδυνο καρδιακής προσβολής, εγκεφαλικού και διαβήτη. Οι γιατροί λένε ότι η σωματική δραστηριότητα καταπολεμά τις χρόνιες ασθένειες και έχει θετική επίδραση στην ψυχή του παιδιού. Επιπλέον, οι γιατροί έχουν διαπιστώσει ότι η άσκηση βελτιώνει τις γνωστικές ικανότητες στα παιδιά.